تخریب پیش رونده عموما با تخریب تصادفی یکی از اعضای اصلی ساختمان مانند ستون یا دیوار باربر شروع می شود و با ایجاد بار افزون در اعضا و اتصالات متصل به عضو تخریب شده باعث گسترش خرابی در کل سازه می شود. سقف کامپوزیت ساختمان ها می تواند نقش موثری در کنترل تخریب های محتمل سازه ای داشته باشد. سقف کامپوزیت بارهای کف طبقات را به اعضای اصلی سازه منتقل می کند و همچنین هنگام زلزله نقش یکپارچه سازی را در تغییر مکان جانبی هر طبقه دارد، به طوری که می توان حرکت افقی این اعضا را به صورت یک جسم صلب در نظر گرفت. هنگام تخریب پیش رونده نیز این اعضا می توانند تا حدی کار یکپارچه سازی طبقات را انجام دهند و از تغییر شکل های زیاد طبقات جلوگیری کنند. در این مطالعه، با مدل سازی سناریوهای مختلف حذف ستون، رفتار سازه 3 طبقه در مقابل تخریب پیش رونده بررسی شد. درمجموع، 5 سناریوی حذف تک ستون و 10 سناریوی حذف جفت ستون در نظر گرفته شده است. سازه موردمطالعه از نوع قاب خمشی فولادی با شکل پذیری متوسط است. مدل سازی سه بعدی به روش اجزا محدود در نرم افزار ABAQUS انجام شد. هر دو نوع رفتار غیرخطی هندسی و مصالح در مدل سازی ها لحاظ شد. برای مدل سازی سقف کامپوزیت، سختی و مقاومت معادل آن ها در جهت قایم محاسبه و لحاظ شد. نشان داده شد که سختی معادل سقف کامپوزیت در چشمه های گوشه کم تر از چشمه های میانی و پیرامونی است. بر اساس نتایج به دست آمده، در نظر گرفتن سقف کامپوزیت در مدل سازی ها تاثیر بسزایی در تخمین صحیح رفتار سازه در مقابل تخریب پیش رونده دارد. در این تحقیق مدل ساده ای برای لحاظ اثر مقاومت و سختی سقف کامپوزیت، به صورت یک فنر دوخطی در محل اتصالات تیر و ستون در قاب های خمشی پیشنهاد شد.

بررسی رفتار سازه ها در زمین لرزه های گذشته نشان می دهد که پیچش حاصل از نامتقارنی یکی از دلایل آسیب پذیری های شدید بوده است. با توجه به مزیت های روش های نوین طراحی لرزه ای که در آنها از تجهیزات الحاقی استهلاک انرژی نظیر میراگرها به منظور کنترل پاسخ ها در زلزله استفاده می شود، می توان به کنترل پیچش لرزه ای در سازه اقدام نمود اما زلزله های اخیر نشان داده اند که ساختمان های بتنی تحت اثر زلزله دچار آسیب هایی می شوند که تعمیر آنها را بسیار دشوار و حتی غیرممکن می گرداند لذا در این پژوهش به معرفی سیستم نوینی پرداخته شده است که با استفاده از سازوکار حرکت گهواره ای در دیوارهای برشی سازه، آسیب را به فیوزهای سازه منتقل می کند و باعث می شود سازه بتنی در زلزله و بعد از آن ایمن باقی بماند و تعمیرپذیری بسیار ساده ای داشته باشد. جزئیات دقیق اتصالات، طراحی و تحلیل غیرخطی این سیستم در نرم افزارهای ABAQUS و SAP2000 انجام شده است. پیچش در سازه از نوع جرم متمرکز مدل سازی شده است و خروج از محوریت های 5 و 10 و 20 درصدی در سازه بتنی اعمال شده است. نتایج نشان دهنده ی این است که استفاده از این سیستم نوین در مقایسه با سازه های بتنی فاقد آن به طرز مؤثری آسیب وارده به سازه را کاهش داده و سازه بتنی سالم باقی مانده است و با تغییر نیروی پس کشیدگی کابل های پس کشیده کنترل پیچش لرزه ای انجام شده است، همچنین سطوح عملکردی سازه نیز در ناحیه IO باقی مانده است.